Strijden voor ‘Betaalbaar en degelijk wonen’ voor iedereen, heeft dat zin?
De wooncrisis slaat ongemeen hard toe. Veel jonge mensen, die het op eigen kracht in de woningmarkt moeten realiseren, kunnen geen kant meer op.
Onze Vlaamse regering heeft daarbij de afgelopen legislatuur de privatisering van onze volkshuisvesting – een monument van woon-solidariteit – nog verder ingezet. Naarmate de sociale bewoners – door een niet aflatende propaganda campagne van profiteurs – tot lamzakken en hangmatters en naar bedriegers bewogen werden, kreeg onze minister van wonen, vrij spel.
Op meesterlijke wijze, moet ik toegeven, is het de minister van wonen aardig gelukt zichzelf in de schijnwerper te werken als streng en rechtvaardig en de ‘voor wat hoort wat’ theorie te doen slikken bij de bevolking. Niemand kan tegen controle zijn, alleen worden mensen aan de onderkant geviseerd, en blijven zijn kiezers buiten schot.
Hij komt weg als minister van wonen, met een daling in aantal beschikbare sociale woningen, een leegstand van wel 15.000 volksvestingshuizen en een wachtlijst van 180.000 gezinnen die in precaire woon- situaties moeten overleven. De toestand van de sociale woningen gaat er zienderogen op achteruit. Hij legt de huisvestingsmaatschappijen jaren vleugellam met een goed ingestudeerd plan. Hij schuift ontleent geld voor sociale woningbouw door naar vastgoedbonzen.
Hij schopt het zelfs tot onze aller Minister-President!
Een eerste teken van herstel door bewustwording is te zien in Zottegem, de heimat van onze minister president, waar hij de duimen moet leggen voor een socialer bestuur maar waarbij hij zijn eigen decreet naar de prullenmand kiepert en het initiatiefrecht moet omzeilen om toch maar de macht te kunnen claimen. (klik hier voor meer info)
In Gent is het verzet tegen Nva overduidelijk.
In Brussel wordt de Nva naar de prullenmand gekieperd, geen enkele zetel meer van de 6 blijft overeind.
We kijken met argusogen ook uit naar het regeerakkoord en meer bepaald hoe het vertaald zal worden in beleid. Er is niks in terug te vinden dat spreekt over een herstel.
Een lichtpunt, onze rechterlijke macht, floot recent de minister terug in zijn jacht onder de sociale bewoners ‘met een gedeelde eigendom’. Mensen verloren hun sociale woning en betaalden hoge boetes. Er zijn reeds tal van gedupeerden die zich gemeld hebben. Het is op zijn twitteraccount oorverdovend stil geworden. Het wordt wellicht een onrustige winter.
Eerst zorgen ze ervoor dat het verloedert om het dan met goedkeuring van de massa te kunnen verkopen, lees privatiseren Een goed voorbeeld zie je nu in Mechelen waar er andermaal massaal en met drogredenen sociale woningen worden verkocht, spijts een verbod bekrachtigd met een loos Vlaams decreet, en geschreven op maat van de woonmaatschappijen. Lees hier Knack waartoe privatiseringen nog kunnen leiden. Klik op icoon
Wonderwoud in Oostakker: Katrien Kintaert en haar honden wijzen verloren jongeren de weg terug naar de samenleving ‘Door de honden leren de kinderen respect vragen en krijgen.’ Haar project is gedoemd om te verdwijnen,…binnen drie jaar, zo beslisten de plannenmakers van de stad Gent, moeten Katrien en haar vzw Patrasche ophoepelen. Haar domein wordt natuurgebied, een deel van het Wonderwoud.
