Helft van 669 gecontroleerde sociale huurders heeft eigendom in buitenland: “We verbreken dan meteen huurcontract”

Bijna de helft van de 669 gecontroleerde sociale huurders blijkt een eigendom te hebben in het buitenland, ook al hebben ze daar volgens de wet geen recht op. “Het is echt belangrijk dat de schaarse sociale woningen gaan naar de mensen die er echt nood aan hebben en dat zijn niet de mensen met een eigendom.”, zegt Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele (N-VA), die oproept om nog meer te controleren.

Etnische profilering?

Hij spreekt hier over ‘buitenland’ en bijna de helft van de gecontroleerde sociale huurders lopen tegen de lamp. Het hoeft geen betoog dat zo een persbericht lekker scoort bij een groot deel van zijn publiek en weerwerk is echt niet eenvoudig. Wie kan nu tegen controle zijn? Zeker als ze van ‘het buitenland’ komen. Hier is wel heel veel nuancering nodig, maar wordt door onze pers, vertegenwoordigers van de vierde onafhankelijke macht, niet in vraag gesteld. Kan u zich inbeelden dat u ook een onverkoopbaar deeltje van een woning bezit, jaren nadat u in een sociale woning bent getrokken? Zelf ben ik ook reeds eens mede-eigenaar geworden van een woning, als huurder van een sociale woning, doch geluk gehad dat verkoop is kunnen doorgaan. Stel u voor dat dit niet gelukt was binnen een gerede termijn?

De helft loopt tegen de lamp,…. maar de helft van wat mijnheer Diepdal? Van uw geprofileerde onderzoeken waarvoor u 5.000.000 miljoen euro veil hebt om aan detectivebureau’s te hangen ipv huizen te bouwen. Uw opbrengst is een verlies van meer dan 90% van de middelen! U maskeert terug meesterlijk uw wanbeleid door niks te doen aan de 185.000 mensen die wachten op een sociale woning. Recentere cijfers spreken van 265.000 mensen die in aanmerking zouden kunnen komen, mochten zij zich allemaal registreren. Wanneer we uw score in de juiste rekenkundige verhouding plaatsen, gaat de aangeklaagde fraude over 0.2% van de soc. huurders! ( Bij nazicht van alle individuele dossiers zal blijken dat heel veel mensen ter goeder trouw zijn )

“We merken dat heel wat mensen die onterecht een sociale woning hadden, nu zelf het huurcontract verbreken. Zo vermijden ze dat ze de sociale toeslag moeten terugbetalen. Al hebben we daar geen cijfers van.”

U spreek van heel wat mensen, maar u heeft geen cijfers of moet ik zeggen ‘geeft’ geen cijfers! Ik zoek nog naar het juiste woord om dit te omschrijven.

Toch moet ik andermaal beamen, dat uw communicatieteam heel goed bezig is. Het is een kunst die weinigen kennen en nog minder die ze kunnen toepassen, een wanbeleid omdraaien en voorstellen als een stoer daadkrachtig rechtvaardig bestuur. U slaagt met glans, de goegemeente heeft weer munitie om te schieten. De stigmatisering kan verder tegenover de onderste lagen van de bevolking met als globale stok, de verdoken eigenaars van villa’s in het buitenland die hier in vaak bedenkelijke sociale woningen, hun intrek hebben genomen. Mijn vader indachtig: “Wie wind zaait kan storm oogsten”.

Johan de Troyer, wordt vervolgd…

---

‘Een op twee sociale huurders fraudeert.’ Werkelijk?

3 december 2022

Thomas Detombe

Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele creëert het beeld dat de helft van de sociale huurders fraudeert. Duiding bij hoe de cijfers tot stand kwamen, toont een andere realiteit. ‘Waarom dan toch kiezen voor communicatie die mensen tegen elkaar opzet?’, vraagt Thomas Detombe zich af.

Plaats ruimen

Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele (N-VA) zet door in zijn strijd tegen sociale huurfraude. Na de aankondiging dat er extra sancties komen voor huurders die te groot wonen, pakt hij nu uit met cijfers die aantonen dat veel sociale huurders een eigendom in het buitenland bezitten. En dus: plaats moeten ruimen voor mensen die wél recht hebben op een sociale woning.

‘De helft van de gecontroleerde sociale huurders liep tegen de lamp. Is het probleem echt zó groot?’

309 sociale huurders liepen al tegen de lamp, aldus N-VA op haar facebookpagina. Dat is bijna de helft van wie er tot dusver gecontroleerd werd. Ik schrok. Zou het probleem echt zo groot zijn?

Cruciale nuance

VRT stak haar licht op bij de minister zelf. Pas dan volgt een cruciale nuance: er wordt enkel gecontroleerd bij een vermoeden van misbruik. Bijvoorbeeld na een tip van de buren. Of als men merkt dat er maandenlang nauwelijks energie wordt verbruikt in de woning. Pas dan gaan gespecialiseerde onderzoeksbureaus aan het werk en stellen ze in bijna de helft van de gevallen fraude vast.

Waarom vergeet N-VA die cruciale nuance mee te geven in haar officiële communicatie? De vraag is ook: wat beschouwt de minister als fraude? Wie samen met drie broers een woning erft, is voor een vierde eigenaar van die woning. Dan moet je uit je sociale huurwoning. Tenzij je je geërfde eigendom verkoopt. Maar wat als je broers niet willen verkopen? Ergens een eigendom hebben, lost niet altijd je directe woonbehoefte op. Daarover hoor of lees je niets bij de N-VA.

Cijfers moeten kloppen

“Hier een sociale woning, maar wel een heel appartementsblok in het buitenland: 1 op 2 gecontroleerde huurders loopt tegen de lamp”, kopte Het Laatste Nieuws. Die misleidende titel komt in blokletters terug op de facebookpagina van zowel N-VA als van minister Diependaele zelf.

 “Controles gebeuren na een stevig vermoeden rond fraude. Een cruciale nuance.”

“Er is geen tekort aan sociale woningen, maar een teveel aan niet-rechthebbenden”, reageert een lezer van Het Laatste Nieuws daarop. Beseft minister Diependaele dat hij met ongenuanceerde cijferweergaves voeding geeft aan precies dat soort absurde ideeën? Het zet mensen tegen elkaar op: woningbezitters tegen (sociale) huurders, sociale huurders tegen elkaar. De minister zal dat laatste uiteraard ontkennen, maar zijn communicatiekeuzes spreken hem tegen.

Minister Diependaele wijst er in de Vlaamse regering consequent op dat de cijfers moeten kloppen. We kunnen niet meer geld uitgeven dan we hebben. Daar valt inderdaad iets voor te zeggen. Het zou hem sieren als hij ook in zijn strijd tegen sociale fraude op de juiste manier met cijfers omgaat.

Ongelukkige framing

Eenzelfde ongelukkige framing zie je bij sociale huurders die ‘te groot’ wonen. Vanaf oktober 2023 zullen huurders 52 euro betalen per ‘overtollige kamer’. Vandaag is dat 32 euro. Huurders met een contract van bepaalde duur moeten verplicht uitwijken naar een kleinere woning. Ook daar schept men het beeld dat veel sociale huurders als koningen in kastelen wonen. En dat het probleem dáár ligt, bij de overconsumptie van ruimte.

Lees ook‘Sociaal wonen gaf ons als kind zekerheid en stabiliteit’

Een sociale huurder vertelde me dat veel mensen met een vast huurcontract de verhoogde ‘onderbezettingsvergoeding’ gewoon zullen betalen. Dat maakt hun dagelijks leven moeilijker -52 euro is veel geld – maar verhuizen is soms geen optie. Mensen zijn ingebed in een lokale gemeenschap, investeerden in hun sociale woning en betalen liever wat meer dan alles wat ze opbouwden op te geven.

‘Overtollige’ ruimte

Ik begrijp dat men het beschikbare aanbod rationeel probeert te verdelen. Maar wat doe je dan met gepensioneerden van wie de kinderen uitvlogen? Of mensen die overtollige ruimtes in huis benutten als hobbykamer of als bureau voor thuiswerk? En wie bepaalt hier eigenlijk wat ‘overtollig’ is? Misschien moeten we die overtolligheidslogica maar even doortrekken naar de zwaar gesubsidieerde bedrijfswagens. Te grote auto? Sorry, wisselen voor iets kleiner.

“Te grote bedrijfswagen? Sorry, wisselen voor iets kleiner.”

Net zoals de focus op fraude zijn boetes op overtollig ruimtegebruik het gevolg van falend beleid. Een beleid dat er niet in slaagt om voldoende sociale woningen te bouwen voor iedereen die daar recht op heeft. Een beleid dat focust op de (her)verdeling van schaarste. En daarbij in één beweging veel sociale huurders als fraudeurs of profiteurs wegzet.

Ter herinnering, de andere cijfers: Vlaanderen telt 175.000 sociale woningen. Eind 2021 stonden 182.000 mensen op een wachtlijst. Uit die enorme groep spoorde minister Diependaele sinds het begin van zijn strengere controles 309 fraudeurs op. Proficiat. Wie onderaan de wachtlijst stond, schuift nu op naar plaats 181.691.

 

 

Sociaal.Net vroeg aan Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele om te reageren op dit opiniestuk. Hij ging niet in op deze vraag.

---

Klik hieronder op de link voor een bijdrage van een gewezen bewoner van een sociale woning.

‘Sociaal wonen gaf ons als kind zekerheid en stabiliteit’

Naar aanleiding van dit stuk, wat me ten zeerste geraakt heeft omwille van de herkenbaarheid, beloof ik om alles in het werk te stellen dat de negatieve framing stopt. In de eerste plaats door onze verkozenen die een menselijk beleid moeten uittekenen en in de tweede plaats voor aan al wie zonder nadenken in het negatieve verhaal dezer dagen mee heult, van antwoord te dienen.

Johan De Troyer, sociaal huurder

Er is nog een waardevolle getuigenis van Celia Groothedde, is Brusselse schrijfster, mama en sinds 2019 Vlaams Parlementslid. Een warme samenleving waar iedereen zich thuis voelt, eerlijke kansen voor iedereen en een goede toekomst voor elk kind liggen haar nauw aan het hart

 

• • https://www.demorgen.be/meningen/het-radicale-idee-dat-een-sociaal-huurder-ook-een-mens-is~bf02fcc1/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F

Opinietekst 04 jan 2023 De Standaard

Sophia Honggokoesoemo (Beleidsmedewerker LEVL), Julien Aernoudt (Stafmedewerker Orbit vzw).

Woensdag 4 januari 2023.

 

Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele (N-VA) kondigde eind ­vorig jaar nog strengere voorwaarden aan voor huurders van sociale woningen. Ze dienen zich vanaf 2023 verplicht in te schrijven bij VDAB. Ook de taalvereiste voor deze huurders wordt opgetrokken van A1 naar een niveau A2. Dat niveau dient na twee jaar ­behaald te worden. De vereiste van ­lokale binding leidt nog tot extra uitsluiting. Deze maatregelen stonden al in het Vlaamse regeerakkoord en worden vanaf 2023 uitgevoerd.

Hoewel niet wordt gesproken over specifieke groepen, kunnen we er niet naast kijken dat sommigen meer geviseerd en gestigmatiseerd zullen worden, zoals niet-werkenden, nieuw­komers, anderstaligen, mensen in ­armoede. Groepen aan de onderkant van de samenleving worden hierdoor tegen elkaar uitgespeeld. Want er is niet alleen een krapte op de private huurmarkt, de wachtlijst voor een ­sociale woning is gigantisch lang: 182.000 huishoudens wachten al en nog jarenlang.

Menswaardig leven

De nieuwe maatregelen zullen dat ­tekort niet oplossen. Ze leiden wel af van het werkelijke probleem, namelijk het zeer grote tekort aan sociale woningen. Vier op de tien lokale ­besturen slagen er niet in de mini­male verplichting van sociale woningen na te komen. Ze komen daar ­zonder consequenties mee weg en nieuwe doelstellingen blijven uit. Er is een woonbeleid nodig met focus op meer sociale woningen, zoals in onze buurlanden het geval is, zeker voor de meest kwetsbare groepen. Goed en betaalbaar wonen is een voorwaarde om te komen tot een gelijkwaardige en volwaardige deelname aan de ­samenleving, niet het omgekeerde. De ene na de andere voorwaarde wordt eenzijdig genomen zonder dat de Vlaamse overheid in eigen boezem kijkt en werk maakt van het tekort aan sociale huisvesting.

   • Sociale huisvesting krijgt zelfs overschot budget van vorig jaar niet op ( nvdr teduur meer dan één miljard euro )

Zoals opgenomen in de grondwet heeft iedereen het recht om een menswaardig leven te leiden. Dat recht omvat het recht op een behoorlijke huisvesting zoals sinds 1993 in artikel 23 (°) van de Belgische grondwet is opgenomen. Het recht op wonen kan worden gewaarborgd door sociale huisvesting, voor degenen die door maatschappelijke kwetsbaarheid en/of meervoudige uitsluitingsmechanismen geen betaalbare of kwaliteitsvolle woning vinden op de private markt. Het Grondwettelijk Hof zal binnenkort, na een gezamenlijke klacht van acht organisaties, moeten beoordelen of deze extra voorwaarden de juridische toets wel doorstaan. De Raad van State toonde zich eerder al kritisch.

Empoweren

De Vlaamse regering wil dat sociale huisvesting gaat naar wie het wer­kelijk nodig heeft. Met strengere voorwaarden met betrekking tot de zoektocht naar werk, taalvereisten, maar ook met de lokale binding, ­bewerkstelligen ze het tegenover­gestelde. De maatregelen zouden ­nodig zijn om mensen te versterken en te empoweren, maar de meest kwetsbare groepen worden hierdoor niet versterkt, wel uitgesloten, gestigmatiseerd en zelfs gecriminaliseerd. Het verkrijgen van basisrechten wordt voor kwetsbare doelgroepen gekoppeld aan verplichte voorwaarden die totaal niet gekoppeld zijn aan hun woonnood.

Vier op de tien lokale besturen slagen er niet in de minimale verplichting van sociale woningen na te komen en komen daar zonder consequenties mee weg

Emancipatie is het streven naar een volwaardige plaats in de maatschappij vanuit een achtergestelde ­situatie of positie. Deze voorwaarden zijn voorafgaande beperkingen, maar kunnen niet aan de basis liggen van een basisrecht.

Onze nieuwjaarsboodschap aan de Vlaamse regering: als we een inclusieve samenleving willen nastreven, dan moeten we zoeken naar oplossingen waar iedereen meetelt en waarbij ­ieders basisrechten gerespecteerd worden. Laten we niet stigmatiseren, maar daadkrachtig investeren in sociale huisvesting. Het grote tekort aan sociale huisvesting in Vlaanderen kan in geen geval een excuus zijn om ­regels te implementeren die het recht op wonen voor kwetsbare groepen ­bemoeilijken.

——————————————————————————————————————–

Artikel 23 van de Belgische grondwet:

Ieder heeft het recht een menswaardig leven te leiden.
Die rechten omvatten inzonderheid:
1° het recht op arbeid en op de vrije keuze van beroepsarbeid in het raam van een algemeen werkgelegenheidsbeleid dat onder meer gericht is op het waarborgen van een zo hoog en stabiel mogelijk werkgelegenheidpeil, het recht op billijke arbeidsvoorwaarden en een
billijke beloning, alsmede het recht op informatie, overleg en collectief onderhandelen;
2° het recht op sociale zekerheid, bescherming van de gezondheid en sociale, geneeskundige
en juridische bijstand;
3° het recht op een behoorlijke huisvesting;
4° het recht op de bescherming van een gezond leefmilieu;
5° het recht op culturele en maatschappelijke ontplooiing

————————————————————————-

 

Heeft Diepdal zijn kaas in Nederland gekocht?

Het ziet er wel degelijk naar uit, wat blijkt uit onderstaand artikel

Opiniestuk uit Nederland: januari 2022 Het Parool

‘Sociale huurders worden onterecht gecriminaliseerd’

Vanaf 2022 geldt een nieuwe wet voor de inkomensafhankelijke huurverhoging. Door deze huurwet en het nieuwe regeerakkoord dreigt er een klassenstrijd te ontstaan tussen huiseigenaren en huurders, stelt Harry Bleeker.

 

Laat ik het duidelijk stellen: wonen is een grondrecht! De Verklaring van de Rechten van de Mens en Europese verdragen laten hier geen misverstand over bestaan. Wonen maakt ook deel uit van het sociaal contract van de burger met de overheid.

Vrijwel geruisloos heeft de Eerste Kamer op 23 maart 2021 een nieuwe inkomensafhankelijke huurwet aangenomen die vanaf juli 2022 stapsgewijs gaat zorgen voor koopkrachtverlies van een grote groep huurders. Per huishouden kan dit uiteindelijk oplopen tot 400 euro netto per maand of zelfs meer. Gepensioneerden zijn niet uitgezonderd. Saillant detail is dat slechts de PVV en de PvdD tegenstemden.

Waarom stemden de SP en de PvdA niet tegen? Het idee achter de nieuwe wet is onder andere om daarmee zogenaamde ‘scheefwoners’ te stimuleren om te gaan verhuizen. Het lijkt mij een illusie om te denken dat dit doel gehaald zal worden, omdat de Nederlandse woningmarkt totaal op slot zit en ook het nieuwe regeerakkoord daar geen oplossingen voor aandraagt.

In schel contrast daarmee staat dat de inkomsten uit woningbezit zoveel mogelijk voor belastingheffing worden gevrijwaard. Dat past in de neoliberale visie dat financiële voordelen uit eigen woningbezit zoveel mogelijk moeten worden ontzien. Waarom? Huizenbezitters maken immers geen revolutie, zei Maggie Thatcher al.

Achterstallig onderhoud

Over huurinkomsten hoeven particuliere verhuurders geen belasting te betalen, ook niet als het tweede huizen betreft. Met de nieuwe huurwet hoopt de regering kennelijk ook dat de extra inkomsten gebruikt gaan worden voor onder andere achterstallig onderhoud. Maar daar is helaas verder niets over vastgelegd. Dat lijkt mij dan ook een utopische gedachte. Speculanten worden ook nog eens geholpen door het feit dat de Nederlandse staat geld uitleent tegen 0 procent of zelfs negatieve rente. Daarmee blijft de overheid zelf de grootste veroorzaker van het voortduren van de huidige impasse op de woningmarkt.

Vroeger werd je lid van de woningbouwvereniging. Je ging huren van de woningbouwvereniging. In de 30 of 40 jaar dat je in de woning woont, heb je de bouw- of aanschafprijs allang helemaal betaald. Of zelfs al twee keer. Een woning wordt in principe in 30 jaar afgeschreven, dat is net zo lang als de looptijd van een hypotheek. Behoor je nu tot de groep die een woning zoekt, dan ben je aan de heidenen overgeleverd, vroeger misschien de goden, maar nu niet meer. Je bent een speelbal van het meedogenloze kapitaal, ik kan het niet anders duiden.

Scheefkopers

Er zijn ook mensen die bijvoorbeeld in 1980 een huis gekocht hebben, voor een lachertje van een koopprijs in guldens, weet u nog? Soms zelfs met premie A- of B-subsidie van de overheid. Zij hebben hun hypotheek reeds lang afbetaald. Zij wonen dus bizar goedkoop, maar worden geen scheefkopers genoemd. Nee, alleen huurders zijn gemene mensen die onterecht goedkoop wonen en geacht worden een bepaald gedeelte van hun inkomen aan woonkosten te betalen. Eigenaren niet. Blijft natuurlijk wel staan dat eigenaren wel het onderhoud van hun woning moeten betalen en dat kan soms behoorlijk in de papieren lopen als funderingen of dak slecht zijn, dus enige coulance in belastingheffing is op zijn plaats. Maar laten we niet vergeten dat huurders wel over hun hele vermogen vermogensbelasting moeten betalen, huiseigenaren over hun eigen woonhuis niet. Nog schrijnender is dat huurders die te veel huur betalen gezien hun inkomen, en dat zijn er nogal wat, door de politiek volledig aan hun lot worden overgelaten.

In plaats van zakkenvullers en speculanten als Blackstone aan te pakken en corporaties te steunen, lijkt het veel makkelijker om ineens een sociale huurder, die al 30 jaar in een woning woont, te criminaliseren en te bestempelen als ‘scheefwoner’. Iedereen spreekt plotseling schande over je. Een prachtige afleidingsmanoeuvre.

Kortom; het nieuwe regeerakkoord verandert niets aan de onevenwichtige behandeling van burgers op de woningmarkt. Misschien is dat wel de grootste schandvlek op dit kabinet dat nog in de steigers staat. In aanmerking nemende dat wat juist niet in het regeerakkoord staat over wonen, is het geen grootspraak om dit kabinet, nu al, een bouwval te noemen.

Harry Bleeker is een gepensioneerd jurist (notariaat) en had als specialiteit sociaal recht. Hij schrijft columns en is actief binnen de werkgroep Wonen van FNV Lokaal Amsterdam, waarvan de leden de elementen voor dit artikel hebben aangedragen.