“Een tegemoetkoming, maar ook bouwgronden in de etalage. Stad Gent spreekt met een dubbele tong.”
Met een nieuw vijfstappenplan voor het verkopen van gronden en gebouwen van Stad Gent, is een eerste stap gezet na het referendum van oktober vorig jaar. Tegelijk wil Sogent, het bouwbedrijf van de Stad, net gronden verkopen. Raf Verbeke vraagt duidelijkheid.
Op 8 oktober 2023 gaven de burgers van Gent tijdens een volksraadpleging raad aan hun bestuur inzake ons grondrecht betaalbaar wonen. Na allerlei politieke verklaringen, nam de gemeenteraad op 27 mei het eerste besluit dat tegemoet komt aan die volksraad. Gemeentelijk publiek vastgoed zal niet zomaar geprivatiseerd worden, maar eerst worden aangeboden aan andere besturen. Of aan een initiatief van algemeen nut.
Dit besluit werd voorgelegd in het zogenaamde SPQG overleg tussen bestuur en burgers en werd unaniem gestemd. SPQG is Latijn voor Het Bestuur en het Volk van Gent en prijkt op vele publieke gebouwen. Overleg dossier per dossier over Gents en publiek vastgoed in Gent zal uitwijzen op welke trap in de cascade de rem op privatisering zal staan.
Zo zijn er gesprekken en initiatieven over het Pand-Caermersklooster, het Vredeshuis, de verkoop van de Fluvius-site, de onteigening van het NMBS bosje in Gentbrugge, het moratorium op de verkoop van landbouwgrond buiten Gent, … Het cascadebesluit zet de stadsmachinerie in beweging richting volkshuisvesting en betaalbaar wonen door het activeren van publieke gronden en panden.
Maar dat is buiten Sogent gerekend. Zonder debat of overleg zet Sogent een pak bouwgronden in de randgemeenten in de vitrine. Beoogde opbrengst: tien miljoen. Deze verkoopoperatie is in strijd met de volksraad van 8 oktober en moet ongedaan gemaakt worden, indien die zich niet inschrijft in het cascade besluit.
Ik start vandaag een tocht naar burgers en gemeentebesturen van onze randgemeenten, om hen te vragen met Gent in overleg te gaan om deze bouwgronden publiek te houden en ze samen met publieke partners te ontwikkelen voor volkshuisvesting en betaalbaar wonen.
Sogent werkt als publieke grondenbank met de grondrente van ons publiek grondkapitaal. Op dat kapitaal schuld maken voor duurzame investeringen houdt geen financieel risico in. Investeren in volkshuisvesting betaalt zichzelf trouwens terug.
Door het eenzijdig besluit van Sogent in strijd met het besluit van de gemeenteraad, spreekt de stad met een dubbele tong. Eerder al gaf de stad zelf het negatief signaal door het historisch arrest over de Bijlokegronden, verkocht aan Fernand Huts, aan te vechten bij Cassatie. Dat arrest zet een nieuwe norm inzake vervreemding van publiek vastgoed.
Vorige week vond rond dit thema nog een belangrijk debat plaats in het STAM in het kader van de tentoonstelling Gentse Gronden. Naast GrondRecht was Christophe Peeters de enige Gentse politicus die rond dit thema campagne voerde. Hij pleit voor een “Duitse “schuldenrem” die centraal zal staan in de komende regeringsvorming. GrondRecht pleit voor een “Gentse Grondenrem” en vraagt duidelijkheid vanwege de Stad.
puik werk