60 procent van de Belgen woont te ruim volgens studie KBC, bijna het dubbele van het Europese gemiddelde
Bijna 60 procent van de Belgen woont te ruim. Dat blijkt uit een onderzoek naar de Belgische woningmarkt, uitgevoerd door KBC. De graad van onderbezetting van woningen is in ons land bijna dubbel zo groot als het Europese gemiddelde. Slechts een beperkt aantal landen ligt dat cijfer hoger.
De oorzaak van die hoge onderbezettingsgraad ligt bij oudere koppels die nadat de kinderen uit huis zijn in hun grote gezinswoning blijven wonen. Ook het aantal alleenstaanden dat in een (te) groot huis woont, ligt in ons land vrij hoog. Enkel Nederland, Ierland, Malta en Cyprus kennen een groter aantal onderbezette woningen.
Een derde verklaring ligt volgens het rapport van KBC bij het toenemende aantal “complexe huishoudens”. Wanneer koppels met kinderen uit elkaar gaan, blijven de ouders ook vaak in te grote woningen wonen om hun kinderen volgens de regeling met hun ex-partner op te vangen.
Honkvaste Belgen
De grote mate van onderbezetting in ons land ligt volgens de bank in lijn met de “middelmatige verhuisgeneigdheid” van Belgen. “In een flexibele woningmarkt herevalueren huishoudens op regelmatige basis hun woonsituatie en maken zij verhuisbewegingen in functie van veranderde gezinssituaties en doorheen verschillende levensfases”, leest het rapport. Hoe meer er wordt verhuisd, hoe vaker woningen op de markt komen en hoe groter de kans dat zoekende huishoudens een woning naar hun keuze vinden.”
Opvallend is dus dat de verhuisactiviteit van Belgen niet toeneemt bij veelvuldige sociaal-demografische veranderingen. Zo hebben onder andere het gestegen opleidingsniveau, de vergrijzing en complexe samenlevingsvormen in ons land minder impact op het aantal verhuisbewegingen dan in andere landen.
330.000 extra appartementen nodig
Hoe dan ook creëert de onderbezetting van woningen extra druk op de al beperkte beschikbare woonruimte in België. De toename van eenpersoonshuishoudens in ons land zorgt voor een grotere vraag naar kleine woningen. Uit cijfers van Statbel blijkt overigens ook dat zowel jonge als oudere alleenstaanden vaker in een appartement wonen.
Dat heeft al een effect gehad op de Belgische woningmarkt en gezorgd voor meer appartementen in het straatbeeld. Dat heeft op zijn beurt ook gezorgd voor minder onderbezetting van het woonbestand. Maar in de toekomst zal er nog meer nood zijn aan appartementen volgens simulaties van KBC.
Tussen nu en 2050 zullen er is ons land zo’n 570.000 extra woningen nodig zijn. Vlaanderen draagt hierin de grootste last: hier zouden zo’n 430.000 woningen bij moeten komen om aan de woningnood van de inwoners te voldoen. De komende 25 jaar zouden er bij ons zo’n 330.000 extra appartementen moeten komen, tegenover 65.000 extra huizen, berekende de bank. Vooral de combinatie van een toenemend aantal alleenstaanden met hun woonbehoefte draagt hieraan bij.
Nvdr/ De minister van wonen, heeft voor mensen die in een Sociale Woning wonen een hoge legeslaapkamertaks ingevoerd. Hij heeft nagelaten om dit door te trekken naar alle woningen. Alsof het bewonen van te grote private woningen geen maatschappelijke onverenigbaarheid in zich heeft.
Verder mogen enkel eigenaars nog honkvast zijn of anders gezegd, zelfbeschikkingsrecht is niet van toepassing op mensen die in de volkshuisvesting wonen.
Ook is er fundamenteel nog een statement, te grote sociale woningen bestaan niet, enkel in de verbeelding van onze minister. Wanneer kinderen de deur uit zijn, verkleind uw familie niet, integendeel!
De Troyer Johan
