Uitholling grondrecht op wonen!

Iets waarvoor actiegroep Teduur al maanden de aandacht voor vraagt, blinkt dit week end in een Column van Paul Goossens in De Standaard. Werd de columnist getriggerd door de openlijke aanval van de Nva op zogezegd ‘activistische’ rechters?

Ook het Grondwettelijk Hof, alhoewel geen rechtbank, werd door de Nva geviseerd.

Sabotage MATTI

Diepdal, Minister van Wonen in de Vlaamse Regering, vervult zijn taak optimaal om de stilstand te bewerkstelligen in het bouwen en renoveren van sociale woningen. Stilstand in vastgoed betekend sowieso verloedering.

Echter: ” De huurcrisis is een vermijdbare ­crisis. Vlaanderen heeft de bevoegd­heden en de middelen om er komaf mee te maken, alleen wil het beleid er niet van weten. In 2016 stonden 137.000 gezinnen op de wachtlijst, ­vandaag zijn er het meer dan 180.000, die jaren geduld moeten oefenen voor ze onder een betaalbaar dak terecht kunnen. Voor bepaalde groepen is het volstrekt zinloos zich in te schrijven op die lijst. Teduur heeft een lijst van wachtenden waar ze tien, twintig jaar op vertoeven. Maw uitzichtloos. Wanneer iedereen die aanspraak kan maken zich zou melden, komen we aan 265.000 gezinnen. Voor elk huurhuis op de private markt, dienen er zich nu tot wel 50 mensen aan.

Het recht van de zwakkeren moet wijken voor de obsessies van de identitaire agenda, ersatzracisme van de schijnheiligen

Op 1 januari werden de taalvereisten en de voorwaarden inzake lokale binding aangescherpt. ‘Wie een sociale woning wil krijgen,’ zo vertelde de stoere uit Zottegem in Humo, ‘moet minstens vijf jaar in de gemeente wonen.’ Ook prees hij zichzelf dat er nu systematisch ­detectives worden ingezet die sociale huurders screenen.

Wie zo gezegd ‘te groot’ woont in een sociale woning (een sterker contradictio is er niet) moet vanaf oktober bijbetalen in de huur, omdat zij volgens Diepdal plaatsen bezetten waar anderen meer recht op hebben, alsof een huis geen thuis is en mensen éénmaal uitgekweekt gedumpt mogen worden in een konijnenhok. Inderdaad ga maar eens op bezoek in een sociale woning voor twee personen.

Allemaal goed voor de profilering naar zijn achterban, dramatisch voor de mensen in kwestie.

Door een sfeertje op te poken en vooral het geritsel van enkelen uit te vergroten wordt de hele groep stigmatiseert! Beuken om te kunnen liquideren, lees privatiseren, mede omdat ze er historisch geen electorale visvijver aan hebben.

Ik nodig u ook uit om de vorige blog te lezen, over de stijgende bewustwording bij de mensen dat iedereen in armoede kan verzeilen en de wooncrisis daarom ook iedereen kan treffen. Niet in het minst onze kinderen en kleinkinderen.

U kan het opiniestuk in De Standaard lezen hier de link.

Wie het wil afdrukken kan hier terecht.