Molenbeek:
Betaalbare woningen voorzien is niet evident met een beperkt gemeentelijk budget, net zoals betaalbare ruimte voor verenigingen, voorzieningen en bedrijven.
Ik heb er als schepen voor gekozen om geen gemeentelijke gronden en gebouwen meer te verkopen. Deze verkoopstrategie wordt door lokale besturen regelmatig aangewend voor financiële quick wins, maar de inkomsten zijn eenmalig en je geeft je ruimtelijke beleidsmarge uit handen. Met het omvangrijke patrimoniumbestand van Molenbeek kunnen we lokaal blijven wegen op een vastgoedmarkt die dreigt te ontsporen en kunnen we vermijden dat opgewaardeerde buurten volgebouwd worden met enkel dure en kleine appartementen die de grootste winst opbrengen.
(Dit staat haaks tegenover het Liberale privatiseringsbeleid met het huidig Gentse stadsbestuur.)
Sociale huisvesting
Dé cruciale factor van sociale mobiliteit is huisvesting. Emancipatie is onmogelijk zonder de veiligheid en de geruststelling van een dak boven het hoofd. Naast de meer dan 3.500 sociale woningen van de Molenbeekse Sociale Huisvestingsmaatschappij, beheren we als gemeente 470 sociale woningen.
Sociale huisvesting is tegelijkertijd één van de enige manieren om gentrificatie te vertragen door bij stadsvernieuwingsprojecten genoeg toegankelijke en betaalbare woningen te voorzien.
Grond- en pandenbeleid
Integendeel, we blijven – in de mate van het mogelijke – panden opkopen om een impactvol grond- en pandenbeleid te voeren dat ook de middenklasse in de stad houdt. In het kader van de ontwikkelingsplannen rond het Weststation kochten we bijvoorbeeld een oud industrieel pand dat plaats zal maken voor publieke woningen. In afwachting van die publieke woningen laten we het gebouw tijdelijk bezetten door plaatselijke verenigingen die er projecten rond sociale cohesie opzetten.
We blijven panden opkopen om een impactvol grond- en pandenbeleid te voeren dat ook de middenklasse in de stad houdt.
Het volledige artikel kan u hier vinden
